“Απόψε αναπόλησα μια μνήμη μακρινή.
Τότε που στολίζαμε ελπίδες και όνειρα με χρωματιστές κορδέλες και πλέκαμε χαχανιτά σε κεφάλια κοριτσιών.
Τότε που ο χρόνος ατελείωτος έμοιαζε κι αποκοιμιόμασταν γλυκά με τη λαχτάρα του αύριο.
Τώρα θαμμένοι μπρούμυτα κι άυπνοι για χρόνια δεν καρτερούμε τίποτα, θανάτου αναμονή”
& To ποίημα νούμερο 11 βρίσκεται στην πρώτη ποιητική συλλογή του Ηλία Λάτση με το όνομα “Μέσα στη βροχή”: http://www.all4fun.gr/fun/books/11934-q–q—.html