Να θυμάστε!
Είμαι ένας άραβας
Και η ταυτότητα μου
είναι το νούμερο
πενήντα χιλιάδες
Έχω οκτώ παιδάκια
Και το ένατο θα έρθει
μετά το καλοκαίρι
Θα ερεθιστείτε ; Να θυμάστε!
Είμαι ένας άραβας,
που δουλεύει με τους άλλους
εργάτες στο αυλάκι
Έχω οκτώ μωρά
Από τα βράχια
Βγάζω το ψωμί μου,
Τα ρούχα και Τα βιβλία
Δεν ζητώ την φιλανθρωπία
στις πόρτες σας
Ούτε εξευτελίζομαι στα
σκαλιά των αιθουσών σας
Γι αυτό, θα ερεθιστείτε ; Να θυμάστε!
Είμαι ένας άραβας
Έχω ένα όνομα δίχως τίτλους
Και παραμένω υπομονετικός στην γη
Της οποίας ο κόσμος είναι ερεθισμένος.
Οι ρίζες μου
σφετερίστηκαν πριν από την γέννηση του χρόνου
πριν από το άνοιγμα των καιρών
πριν από τα πεύκα, και τις ελιές
και πριν να μεγαλώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου…από την σπορά του άροτρου,
Όχι από μια προνομιούχο τάξη
και ο παππούς μου, ήταν ένας αγρότης
ούτε καλοαναθρεμένος, ούτε καλογεννημένος!
Μου δίδαξε την περηφάνια του ήλιου
Πριν να μου διδάξει να διαβάζω,
και το σπίτι μου είναι όπως το παρατηρητήριο ενός φρουρού
φτιαγμένο από λυγαριά και ψάθα:
είστε ικανοποιημένοι από την κατάσταση μου;
Έχω ένα όνομα δίχως τίτλο! Να θυμάστε!
Είμαι ένας άραβας,
Κι εσείς κλέψατε τους κήπους των προγόνων μου
Και την γη που καλλιεργούσα
μαζί με τα παιδιά μου,
Δίχως να μας αφήσετε τίποτα
εκτός από αυτά τα βράχια,
Και το Κράτος θα τα πάρει και αυτά,
Όπως μουρμουρίζεται. Γι αυτό!
Σημειώστε το στην κορυφή της πρώτης σας σελίδας:
Δεν μισώ τον κόσμο
Ούτε καταχράστηκα κανέναν
εάν όμως πεινάσω
Το κρέας του σφετεριστή θα γίνει η τροφή μου.
Δώστε προσοχή!
Δώστε προσοχή!
Στην χολέρα μου
Και στην πείνα μου
Επιμέλεια: Πελαγία Μπότση, 27/7/2014