Η πρώτη γνωριμία με την υποκριτική ήρθε στην εφηβεία της, όταν βρέθηκε στη θεατρική ομάδα του δήμου Γλυφάδας. Τότε κατάλαβε πως ήταν εκείνο που ταίριαζε περισσότερο στο ταμπεραμέντο της.
Έτσι η Ιωάννα Αγγελίδη συνέχισε τις σπουδές της σε επαγγελματικό επίπεδο, περνώντας στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Η έννοια της υποκριτικής σχετίζεται με το αποτέλεσμα της παρατήρησης και της μελέτης του σύμπαντος, του ζωϊκού βασιλείου, της ανθρωπότητας.
Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μάλιστα, συμμετέχει σε μια παράσταση, όπου αποκαλύπτονται οι ανθρώπινες αδυναμίες λόγω των σκοτεινών πλευρών της εξουσίας και του έρωτα.
Υποδύεται στον ‘Εδουάρδο Β’ του Κρίστοφερ Μάρλοου τη βασίλισσα Iσαβέλλα, ένα σκληρό ιστορικό πρόσωπο, γνωστό και ως Λύκαινα της Γαλλίας.
“Είναι ένας απαιτητικός ρόλος, με πολλές ανατροπές και ισχυρές υποκριτικές διακυμάνσεις. Οι γρήγοροι ρυθμοί και οι διαρκείς ανατροπές αντανακλούν τις άγριες ψυχές των προσώπων του έργου που υπογραμμίζονται από τα σκηνικά, τα κοστούμια, το ιδιαίτερο μακιγιάζ-προσωπείο και τα φώτα της παράστασης. Πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό, αντιεξουσιαστικό έργο, που μας θυμίζει τις σκοτεινές πλευρές της εξουσίας και του έρωτα, θέτοντας παράλληλα θεμελιώδη ζητήματα όπως μετά θάνατον τι; Ζούμε σε μια περίοδο έντονης ανθρωπιστικής κρίσης, όπου τα παιχνίδια εξουσίας συχνά οδηγούν σε προσβλητικούς θεσμούς για τον άνθρωπο, οπότε θεωρώ ότι μας αφορά ούτως ή άλλως ιδιαιτέρως. Είμαι πανευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ με ένα τέτοιο κείμενο, σε αυτό το ρόλο, υπό αυτές τις συνθήκες. Είναι μεγάλη η τιμή και η χαρά που συνεργάζομαι με τον Κοραή Δαμάτη”, αναφέρει στο All4fun, νιώθοντας όντως και ως βασίλισσα, αφού είναι και η μοναδική γυναίκα σ’ έναν πολυμελή θίασο.
Στην Αθηναϊκή Σκηνή βρέθηκε ξανά και στις αρχές της σεζόν πρωταγωνιστώντας στις “Γειτόνισσες” του Παντελή Χορν σε σκηνοθεσία της συμφοιτήτριας της στο Εθνικό Αλεξάνδρας Βουτζουράκη. “Βρήκα μια φιλόξενη καλλιτεχνική στέγη υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Καλαμπόκη, με τον οποίο συναντιόμαστε τώρα στον Εδουάρδο επιτέλους και επί σκηνής. Με τον Μιχάλη γνωριζόμαστε ήδη από τα χρόνια της σχολής. Έχουμε κοινούς κώδικες, κοινή αφετηρία και είναι θαυμάσιο που συναντιούνται ξανά οι πορείες μας. Υπάρχει εκτίμηση, θαλπωρή κι αγάπη. Όσο για τους υπόλοιπους συναδέλφους και συντελεστές αισθάνομαι βασίλισσα εντός και εκτός σκηνής ανάμεσά τους!
Η Ιωάννα θα ήθελε μελλοντικά να δουλέψει περισσότερο στον κινηματογράφο, παίζοντας σε μια μεγάλη μήκους ταινία, ενώ έχοντας συμμετάσχει στο “Γιούγκερμαν” θα επιθυμούσε να επιστρέψει στην τηλεόραση σε μια δουλειά, όμως, η οποία θα την εκφράζει ποιοτικά.
* Η υποκριτική προέκυψε στην εφηβεία μου, όταν πρωτοπήγα στην ερασιτεχνική ομάδα του Δήμου Γλυφάδας. Έμεινα εκεί οκτώ χρόνια κι αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές σε επαγγελματικό επίπεδο.
* Υποκριτική είναι το αποτέλεσμα της παρατήρησης και της μελέτης του σύμπαντος, της ανθρωπότητας, του ζωικού βασιλείου, της υποκριτικής άλλων συναδέλφων, αλλά και η εμβάθυνση στα άδυτα του είναι σου προκειμένου να καλλιεργήσεις τα εκφραστικά σου μέσα, τη φαντασία σου και να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου ώστε να αποδώσεις ένα ρόλο πιστά στις επιταγές μιας παράστασης, μιας ταινίας, μιας σειράς…
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με επιμονή, υπομονή, γερά νεύρα, ευαισθησία, χιούμορ, αυταπάρνηση και πολλές προσωπικές θυσίες, έτσι ώστε να αφουγκραστεί την εποχή του και να λειτουργήσει δημιουργικά παρά το περιοριστικό πλαίσιο.
* Πιστεύω ότι η Τέχνη μπορεί να θέσει ερωτήματα και να αποτελέσει αφορμή για πιθανές απαντήσεις. Δεν μπορεί από μόνη της να αλλάξει τον κόσμο, μας θυμίζει όμως ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
* Συμμετέχω στον Εδουάρδο β’ του Κρίστοφερ Μάρλοου, που παίζεται στο Θέατρο «Αθηναϊκή σκηνή» σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, μ’ ένα πλήθος πολύ άξιων συντελεστών και συναδέλφων.
* Υποδύομαι τη βασίλισσα Ισαβέλλα, ένα σκληρό ιστορικό πρόσωπο όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου, γνωστή και ως «Λύκαινα της Γαλλίας», αφού λέγεται ότι αποτελείωνε η ίδια τα θύματά της δαγκώνοντάς τα στο λαιμό. Είναι ένας απαιτητικός ρόλος, με πολλές ανατροπές και ισχυρές υποκριτικές διακυμάνσεις. Εμφανίζεται αρχικά ως ευάλωτη, κλονισμένη βασίλισσα, βαθιά προσβεβλημένη από τον απόλυτο έρωτα του βασιλιά Εδουάρδου β’ προς τον ευνοούμενό του Γκάβεστον. Ωστόσο δεν αργεί να αναζητήσει εκδίκηση στο πλευρό του Μόρτιμερ, ανταγωνιστή του θρόνου, υποκινώντας ακόμα και σε εμφύλιο πόλεμο.
* Οι γρήγοροι ρυθμοί και οι διαρκείς ανατροπές αντανακλούν τις άγριες ψυχές των προσώπων του έργου που υπογραμμίζονται από τα σκηνικά, τα κοστούμια, το ιδιαίτερο μακιγιάζ-προσωπείο και τα φώτα της παράστασης. Είναι μια προσεγμένη παράσταση με έντιμη πρόθεση να αναδείξει την ουσία του έργου, όπως τουλάχιστον την αντιληφθήκαμε εμείς.
* Πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό, αντιεξουσιαστικό έργο, που μας θυμίζει τις σκοτεινές πλευρές της εξουσίας και του έρωτα, θέτοντας παράλληλα θεμελιώδη ζητήματα όπως μετά θάνατον τι; Ζούμε σε μια περίοδο έντονης ανθρωπιστικής κρίσης, όπου τα παιχνίδια εξουσίας συχνά οδηγούν σε προσβλητικούς θεσμούς για τον άνθρωπο, οπότε θεωρώ ότι μας αφορά ούτως ή άλλως ιδιαιτέρως.
* Είμαι πανευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ με ένα τέτοιο κείμενο, σε αυτό το ρόλο, υπό αυτές τις συνθήκες. Είναι μεγάλη η τιμή και η χαρά που συνεργάζομαι με τον Κοραή Δαμάτη. Εξαιρετικός σκηνοθέτης και δάσκαλος, με συγκινεί η καθαρή ματιά του στα πράγματα, χωρίς δήθεν αλλά με βαθιά γνώση, με σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, με λεπτές αποχρώσεις χιούμορ και καλαισθησίας χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός και με μια υπέροχη γενναιοδωρία. Τον ευχαριστώ για όλα.
* Είναι επίσης πολύ μεγάλη η χαρά και η συγκίνηση που συνεργάζομαι ξανά με την Αθηναϊκή Σκηνή, γιατί βρήκα μια φιλόξενη καλλιτεχνική στέγη υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Καλαμπόκη, με τον οποίο συναντιόμαστε φέτος επιτέλους και επί σκηνής. Με τον Μιχάλη γνωριζόμαστε ήδη από τα χρόνια της σχολής: εκείνος τρίτο έτος, εγώ πρώτο. Έχουμε κοινούς κώδικες, κοινή αφετηρία και είναι θαυμάσιο που συναντιούνται ξανά οι πορείες μας. Υπάρχει εκτίμηση, θαλπωρή κι αγάπη.
* Όσο για τους υπόλοιπους συναδέλφους και συντελεστές, τι να πρωτοπώ… Αισθάνομαι βασίλισσα εντός και εκτός σκηνής ανάμεσά τους! Τους θαυμάζω έναν – έναν και τους ευχαριστώ. Είναι ευλογία να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και συναδελφικότητα, πόσο μάλλον σ’ έναν πολυμελή θίασο.
* Τα χρόνια στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν απ ’τα πιο δημιουργικά και όμορφα της ζωής μου και παραμένουν στη σκέψη μου και στο συναίσθημά μου ως μια εστία αγάπης, τρυφερότητας, παιδικότητας αλλά και σκληρής δουλειάς και αυτοπειθαρχίας. Πάντως δε μου λείπουν εκείνα τα χρόνια, τα ζήσαμε όμορφα, έντονα και η αποστολή εξετελέστη – αν και επιστρέφω συχνά για να παίρνω δύναμη και να γεμίζω ωραίες εικόνες και συναισθήματα.
* Ευτυχώς ήμασταν πολύ δεμένο έτος, ο καθένας με την προσωπικότητά του αλλά χωρίς ανταγωνισμούς και έριδες. Έτσι, με τους συμφοιτητές μου βρισκόμαστε ακόμα. Όχι απλά για να αναπολήσουμε τα περασμένα, αλλά για να συνυπάρξουμε δημιουργικά συν τω χρόνω. Έχουμε ιδρύσει λέσχη ανάγνωσης, κάποιοι έχουμε ήδη συνεργαστεί επί σκηνής ενώ έχουμε εκφράσει την πρόθεσή μας να κάνουμε κάτι όλοι από κοινού στο μέλλον. Ίδωμεν! Πάντως όσες φορές μου έχει συμβεί να συνεργαστούμε – η τελευταία φορά μάλιστα έληξε μόλις τον Γενάρη και πρόκειται να ανανεωθεί υπό άλλο πρίσμα – το συναίσθημα δεν περιγράφεται. Έκρηξη συναισθημάτων.
* Έχω δουλέψει απειροελάχιστα στον κινηματογράφο, σε κάποιες μικρού μήκους ταινίες, αν και μου αρέσει η αίσθηση της εικόνας που μένει ανεξίτηλη και λέει μια ιστορία καρέ-καρέ. Επίσης βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την υποκριτική στην κάμερα. Θα ήθελα να συμμετέχω σε μια παραγωγή μεγάλου μήκους. Ο ελληνικός κινηματογράφος έχει πάρει τα πάνω του τα τελευταία χρόνια: Λάνθιμος, Οικονομίδης, Αβρανάς, Κούτρας…
* Επίσης τηλεοπτικά έχω κάνει ελάχιστα πράγματα. Θυμάμαι ωστόσο τη συμμετοχή μου στο Γιούγκερμαν, που μου χάρισε ένα ονειρεμένο σύντομο ταξίδι στη Βιέννη υπό τις καλύτερες συνθήκες. Αν έκανα κάτι τηλεοπτικό στο μέλλον, θα ήθελα πολύ να συμμετέχω σε ένα προσεγμένο σήριαλ εποχής.
* Η σχέση μου με το γράψιμο είναι μακρινή, τυχαία και συμπτωματική. Έχω συμμετάσχει στη συγγραφή του «Χωρίς μουσική», ενός θεατρικού κειμένου που βασίστηκε στην αρχική ιδέα του Κώστα Γάκη και προέκυψε από αυτοσχεδιασμούς και δουλειά της ομάδας που συνεργαζόμασταν για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Πολύ ωραία εμπειρία. Α, και έχει χρειαστεί να διασκευάσω κάποια θεατρικά κείμενα για τις ανάγκες κάποιων ερασιτεχνικών παραστάσεων. Μέχρι εκεί.
* Σκηνοθετικά δε φιλοδοξώ να ασχοληθώ με επαγγελματικούς θιάσους, όχι φυσικά επειδή το υποτιμώ. αλλά επειδή θεωρώ ότι η θέση μου στο επαγγελματικό θέατρο είναι αυτή του ηθοποιού. Κατά τα άλλα είμαι υπεύθυνη του ερασιτεχνικού θεατρικού εργαστηρίου του Δήμου Γλυφάδας, επικεφαλής μιας δυναμικής ομάδας που με εμπνέει και με συγκινεί με τη δοτικότητα, την ευστροφία και την αφοσίωσή της σε κάθε μορφή τέχνης.
* Το τραγούδι, η άνεση στην κίνηση και η καλή φυσική κατάσταση είναι απαραίτητα εφόδια για έναν ηθοποιό. Προσπαθώ λοιπόν να βρίσκομαι σε όσο το δυνατόν καλύτερη φόρμα. Κάνω μαθήματα κατά καιρούς, χορεύω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, τραγουδάω στο μπάνιο μου. Όσο για τον αθλητισμό, τις περιόδους που δε γυμνάζομαι μου λείπει πράγματι αφόρητα.
* Κάθε συνεργασία έχει βρει το χώρο της μέσα μου για διαφορετικούς λόγους. Αν έπρεπε να σταθώ σε κάποιες ιδιαίτερα αυτές θα ήταν: το Χωρίς μουσική σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, γιατί είχε πολύ έντονα το προσωπικό στοιχείο αφού το φτιάξαμε όλο από την αρχή με αγαπημένους φίλους και συνεργάτες. Μια άλλη συνεργασία που θα ξεχώριζα είναι η Νύχτα της Ιγκουάνα σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν, ο πρώτος που μου εμπιστεύτηκε κόντρα ρόλο για τα μέχρι τότε δεδομένα (Δις Φέλοους, μια σκληροπυρηνική γεροντοκόρη), το Historia de un amor, μια μουσική παράσταση στο Αγγέλων Βήμα για φωνή και κιθάρα υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια της Χαράς Κεφαλά που με έκανε να εμπιστευτώ περισσότερο τις φωνητικές μου ικανότητες. Επίσης η συνεργασία μου με την Αλεξάνδρα Βουτζουράκη στις Γειτόνισσες του Παντελή Χορν σ’ έναν πολύ ολοκληρωμένο ρόλο, καθώς και τώρα στο «Εδουάρδος ο Β’».
* Ως προς το μέλλον, δεν έχω κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Αφήνομαι να έρθουν τα πράγματα αρκεί να κρύβουν ευχάριστες και ενδιαφέρουσες εκπλήξεις.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν πολύ τα θερινά σινεμά, οι βόλτες στην Ακρόπολη, στην Πλάκα, στα Πετράλωνα, οι περίπατοι στην Αρεοπαγίτου, στην περιοχή πάνω απ’τον Ζέφυρο. Μου αρέσει η Αθήνα για τη ζωντάνια της, τον παλμό της και τα ωραία της στέκια. Δεν αντέχω το μποτιλιάρισμα και την αγένεια. Με στενοχωρούν οι άποροι και οι άστεγοι που αυξάνονται. Και τα νεοκλασικά που ρημάζουν: Εχουν τη γοητεία τους αλλά και μια ομορφιά που φεύγει ανεπιστρεπτί.
* Στο All4fun μου αρέσει το ότι είναι γενναιόδωρο. Δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους και μικρότερες παραγωγές. Είναι ένα δραστήριο σάιτ που διαρκώς ανανεώνεται.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το «Εδουάρδος ο Β’» ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/14579-2017-03-02-13-49-54.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 2/5/2017