22.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

“Το Καταφύγιο στον Ουρανό” του Μιλτιάδη Πλαγιαννάκου

Το Καταφύγιο στον Ουρανό, σύμφωνα με τον μύθο, είναι η θαυμαστή πόλη που έχει οικοδομήσει ο Θεός για χάρη των ανθρώπων. Μια μυστήρια πόλη  που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει κατορθώσει να ανακαλύψει. Πιστεύεται πως σαν κάποιος περνούσε τις μεγάλες χρυσοποίκιλτες  πύλες της, τις  χαλκευμένες με πολύτιμα πετράδια, και διείσδυε στο εσωτερικό της, η  ψυχή του πλημμυριζόταν από μοναδικά αισθήματα ομορφιάς και μακαριότητας! Το Καταφύγιο στον Ουρανό, το οποίο αναζητά με γενναιότητα ο ήρωας του έργου στα ταξίδια του, ίσως να μην υπάρχει στο δικό μας κόσμο και να μην έχουμε την δυνατότητα να το διασχίσουμε. Μα όμως όλοι σίγουρα έχουμε ένα ισχυρό και ίσως παιδιάστικο όνειρο που σιγοκαίει στην καρδιά μας, σαν και του πρωταγωνιστή της ιστορίας. Που σαν λοιπόν το ικανοποιήσουμε, θα είναι σαν να φτάνουμε στο δικό μας Καταφύγιο στον Ουρανό!
 
Tο Καταφύγιο στον Ουρανό είναι ένα έργο το οποίο μιλάει για όλους αυτούς που έχουν όνειρα και αγωνίζονται να τα κατακτήσουν φτάνοντας έτσι στην ευτυχία και την προσωπική τους ολοκλήρωσή. Οι προκλήσεις και οι περιπέτειες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο πρωταγωνιστής για να εκπληρώσει το υψηλό ιδανικό του, αντικατοπτρίζουν τους αγώνες, τα διλήμματα και τις δυσκολίες που βρίσκει ο καθένας μας στο δρόμο του για την ικανοποίηση των προσωπικών του ονείρων -που πολλές φορές μοιάζουν μακρινά και μαγικά σαν το Καταφύγιο στον Ουρανό… Και πρέπει να προσπαθούμε γι’ αυτά το όνειρα και να μην δειλιάζουμε, ακόμη και αν αποτύχουμε στο τέλος. Γιατί όπως λέει και ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου σε μια στιγμή: “Τα όνειρα είναι για να τα εκπληρώνεις ή για να καίγεσαι στη φωτιά τους προσπαθώντας να τα ικανοποιήσεις”. 
 
 ISBN: 978-960-604-286-7
Συγγραφέας: ΠΛΑΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
Εκδοτικός οίκος: ΟΣΤΡΙΑ
Σελίδες: 576
Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερομηνία Έκδοσης: Νοέμβριος 2017
 
 
Αυτός ο μικρός άσημος λόφος, ο γυμνός από βλάστηση, με μερικούς μόνο ξερούς θάμνους να τον απαρτίζουν… Αυτός ο ρακένδυτος και φτωχικός λόφος που τον συντρόφευε από τα αθώα παιδικά του χρόνια με την εξαιρετική του θέα… Στεκόμενος για άλλη μια φορά στην άκρη του, ο Ναυσισθένης ένιωσε δέος βλέποντας την απέραντη θάλασσα να απλώνεται με μεγαλοπρέπεια και περηφάνια μπροστά του. Το ασημένιο φως της σελήνης διαχεόταν στη θάλασσα, προσδίδοντας της μια μαγική όψη. Ένιωθε κάτι μυστηριώδες και απροσδιόριστο να κρύβεται στα βάθη της, αντικρίζοντας την αργυρόχρωμη επιφάνειά της. Κοιτάζοντας την απεραντοσύνη της, η οποία έδινε την ψευδαίσθηση πως χάνεται στο άπειρο, σαν κοιτούσες μακριά στον ορίζοντα, ο Ναυσισθένης ένιωθε ένα αδιόρατο αίσθημα νηφαλιότητας στην καρδιά του. Συνήθιζε να έρχεται εδώ και να κάθεται αγναντεύοντας την θάλασσα. Αυτό το θέαμα, συνοδευόμενο με τον ήρεμο ήχο των κυμάτων που πάφλαζαν όταν χτυπούσαν απαλά τα βράχια του λιμανιού, σαν νανούρισμα, τον ξεκούραζαν και τον γαλήνευαν περισσότερο από καθετί άλλο. Ένιωθε πάντα από μικρός τον λόφο σαν ένα πολύ καλό του φίλο. Έναν εξαιρετικό φίλο οποίος για να αποδείξει πως τον αγαπούσε, του προσέφερε απλόχερα αυτή την θεσπέσια θέα ώστε να τον βοηθήσει να απαλλαχτεί από τα άγχη και τον πόνο που κουβαλούσε στην καρδιά του. Να τον γεμίσει με ελπίδα, γαλήνη, πάθος και όλα αυτά τα θετικά συναισθήματα που απαρτίζουν μια ευτυχισμένη, ανθρώπινη ψυχή. ‘‘Κάποτε θα τα καταφέρω’’ ψιθύρισε στον εαυτό του με ελπίδα και αυτοπεποίθηση. ‘‘Υπόσχομαι να κάνω ό,τι χρειαστεί για να τα καταφέρω! Θα ταξιδέψω σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου για να το βρω!’’ 
Ο αέρας γινόταν όλο και πιο άγριος. Τα κλαδιά των δέντρων λύγιζαν από την θωριά του. Ο ήχος του παφλασμού των κυμάτων που χτυπούσαν τα βράχια δυνάμωνε. Βροχή άρχισε να πέφτει από τα κατάμαυρα σύννεφα του ουρανού. Μια αστραπή έβαψε σε μια στιγμή τον ορίζοντα λευκό. Λες και η φύση προετοίμαζε το κατάλληλο μοτίβο για τις μελλοντικές, θαλασσινές περιπέτειες του Ναυσισθένη οι οποίες θα χαρακτηρίζονταν από τον κίνδυνο, την αβεβαιότητα και την συνεχή απειλή του θανάτου. ‘‘Ορκίζομαι πως κάποτε θα κατακτήσω το Καταφύγιο στον Ουρανό!’’, φώναξε δυνατά για να ακουστεί η φωνή του πάνω από το άγριο σφύριγμα του ανέμου. ‘‘Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν και σε τίποτε να με σταματήσει!’’. Ένας τρομερός πάταγος τότε ακούστηκε, ο οποίος αιφνιδίασε τον Ναυσισθένη. Ένας κεραυνός είχε χτυπήσει κάπου κοντά του ένα δέντρο και το είχε τυλίξει στις φλόγες. Ο κεραυνός έμοιαζε σαν προειδοποίηση του ίδιου του Θεού για τα αλαζονικά λόγια του Ναυσισθένη. Σαν προειδοποίηση πως οι άνθρωποι, που προσπαθούν να υπερβούν την φύση με τα μεγαλόπνοα όνειρά τους, έχουν ως μοίρα τους να τιμωρούνται και να συντρίβονται για την ύβρι τους στο τέλος…
 
 
 Ο Μιλτιάδης Πλαγιαννάκος γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Σπούδασε στη σχολή φ.π.ψ. με κατεύθυνση φιλοσοφία, στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατέχει επιπλέον δίπλωμα Proficiency του πανεπιστημίου του Michigan. 
Γράφει από μικρός. Αγαπά τα βιβλία και είναι το όνειρό του να ασχοληθεί επαγγελματικά με την συγγραφή.
Η ιδέα για το Καταφύγιο στον Ουρανό του ήρθε αυθόρμητα, όπως δηλώνει ο ίδιος, καθώς περιεργαζόταν την εικόνα μιας κάρτας από ένα παιχνίδι στρατηγικής, με τα οποία απολαμβάνει να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του. ”Σαν είδα την εικόνα της κάρτας εντυπωσιάστηκα. Εικόνιζε μια ιδιαίτερη πόλη, με μαρμάρινα κτήρια που σου δημιουργούσαν την εντύπωση πως προέρχονται από μια αρχαία εποχή, να αιωρείται σε κάποιο μέρος ενός καταγάλανου ουρανού, περιτριγυρισμένη από λευκά σύννεφα, με λαμπερές ηλιαχτίδες φωτός να την λούζουν. Και από αυτη την εικόνα γεννήθηκε στο νου μου, η ιδέα για το Καταφύγιο στον Ουρανό. Μια πόλη μοναδικής ομορφιάς, κατακλυσμένη από αγνό φως, την οποία σαν καταφέρεις να προσεγγίσεις, να βιώσεις ένα είδος βαθιάς και παντοτινής ευτυχίας. Μετά από λίγο καιρό ξεκίνησα να γράφω…”.
 
 
Για απευθείας επικοινωνία με τον συγγραφέα μπορείτε  να στείλετε στο e-mail: plagiannakosm@hotmail.com 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα